Πιλοτικές – Ερευνητικές κατευθύνσεις & προοπτικές των Θετικών Επιστημών στην Δ/θμια Εκπαίδευση
1. Διδακτική των Θετικών Επιστημών: Σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις στα γνωστικά αντικείμενα των Θετικών Επιστημών στη Δ/θμια Εκπαίδευση, που προωθούν την κατανόηση της φύσης της επιστήμης και την ανάπτυξη του επιστημονικού αλφαβητισμού, όπως η ανακατασκευή υφιστάμενων μεθόδων διδασκαλίας, η οικοδόμηση μοντέλων, η ανάπτυξη νέων μεθόδων διδασκαλίας τόσο των θεωρητικών όσο και των εργαστηριακών μαθημάτων σε πραγματικές σχολικές συνθήκες.
2. Πειραματική Έρευνα: H επιστημονική μελέτη φαινομένων μέσα από πειραματικές διαδικασίες, μεταβολή παραμέτρων, καταγραφή αποτελεσμάτων και εκμαίευση συμπερασμάτων είναι ένα από τα χρησιμότερα εργαλεία στον τομέα των Θετικών Επιστημών, αποτελώντας το κυριότερο μέσο ανακάλυψης και παραγωγής νέας γνώσης.
3. Σχεδιασμός και υλοποίηση διαθεματικών-διεπιστημονικών διδακτικών σεναρίων στη Δ/θμια Εκπαίδευση. Οι επιδιωκόμενες εργασίες μπορούν να αναφέρονται και να συνδυάζουν δύο ή περισσότερες θεματικές περιοχές, δύο ή περισσότερους επιστημονικούς τομείς.
4. Μέθοδοι και πρακτικές εφαρμογές που αναπτύσσουν τη δημιουργική μάθηση, την κριτική σκέψη, τις κοινωνικές δεξιότητες και τη συναισθηματική νοημοσύνη των μαθητών.
1. Η παρουσίαση σύγχρονων διδακτικών προσεγγίσεων στην εκπαιδευτική διαδικασία.
2. Η ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών σε θέματα διδακτικής μεθοδολογίας και εναλλακτικών προσεγγίσεων.
3. Ο δημιουργικός προβληματισμός και η αλληλεπίδραση γύρω από βασικά θέματα της διδασκαλίας των γνωστικών αντικειμένων.
4. Η σύνδεση της έρευνας με την εκπαιδευτική πράξη.
5. Αντιμετώπιση κρίσιμων και αυξημένης δυσκολίας θεμάτων στη διδακτική πράξη. Αφορά εργασίες:
α. Που παρουσιάζουν σύνθετες επιστημονικές έννοιες μέσα από βιωματικές, πειραματικές και εμπειρικές μεθόδους (hands-on).
β. Που προβάλουν καινοτόμες προσεγγίσεις, καθώς αυτές έρχονται να αποκαλύψουν μια πρωτότυπη νοητική εκπαιδευτική.
γ. Που στηρίζονται στη διερευνητική μάθηση, στον σημαντικό εκπαιδευτικό και διδακτικό ρόλο του «λειτουργικού ορισμού» και στην αποδόμηση.
6. Η ανάδειξη και διάχυση «καλών πρακτικών» σε διάφορους άξονες της εκπαιδευτικής διαδικασίας και η διερεύνηση δυνατοτήτων εφαρμογής τους.